W listopadowym numerze Terapii (rocznik 2024) opublikowana została praca pt. Dołączenie komory inhalacyjnej do nebulizatora siateczkowego zwiększa dostępność płucną leku (1), w której zreferowaliśmy wyniki badań dotyczących zastosowania zastawkowej komory inhalacyjnej KI (Turbo Chamber Sanity) w połączeniu z trzema nebulizatorami siateczkowymi (vibrating mesh nebulizer, VMN) pracy ciągłej. Wyniki jednoznacznie potwierdziły, że zastosowanie KI powinno zwiększać ilość aerozolu dostarczanego do płuc pacjenta podczas podawania zawiesin budezonidów (BUD). Badania zostały wykonane na Politechnice Warszawskiej w kierowanym przeze mnie laboratorium, zaś ich ostateczne wyniki zaprezentowano w postaci dwóch parametrów liczbowych: względnego wzrostu całkowitej dostępności aerozolu (oznaczonego jako WD) oraz względnego wzrostu dostępności płucnej aerozolu (WDP). Ponieważ nie są to parametry powszechnie stosowane w analizie dostarczania leków inhalacyjnych, niniejszy komentarz chcę poświęcić dokładniejszemu ich wyjaśnieniu, co powinno przyczynić się do lepszego uzasadnienia oczekiwanych korzyści ze stosowania układu inhalacyjnego VMN+KI.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.