Czytelnia on-line

Choroby wieku podeszłego Terapia 2025, 2 ( 445 ) :  76  -  83

Niedobór żelaza u starszych chorych - następstwa i podejście terapeutyczne

Iron deficiency in older patients – consequences and therapeutic approach

Summary: Iron deficiency is common among people over 60 years of age. It is the most common cause of anaemia in older people. Anaemia, on the other hand, is associated with several adverse effects, including frailty, cognitive decline, increased risk of hospitalization, and increased mortality. Iron deficiency has multifactorial causes in seniors, among which the most important are latent iron loss through the gastrointestinal tract and nutritional deficiencies. Due to the typical old age multimorbidity, finding the cause of iron deficiency/anemia is often tricky, and often, many comorbidities are responsible for this condition, contributing to the overall clinical picture of the patient. Diagnosing iron deficiency can be difficult, and relying solely on assessing abnormalities in selected blood count parameters (anemia, hypochromia, microcytosis) and serum iron levels may not be sufficient to make the correct diagnosis. The diagnosis of iron deficiency requires, on the one hand, a thorough diagnostic procedure aimed at finding the causes of this condition (to start treatment of the primary disease as soon as possible) and, on the other hand, the introduction of appropriate supplementation. The basic therapeutic approach is to supplement the deficiency of this element orally. In the event of gastrointestinal complaints, strategies that improve the tolerance of the oral preparation should be used first. If oral supplementation is ineffective, intravenous therapy may be the solution.
Keywords: iron deficiency, elderly people, ferritin, supplementation
Słowa kluczowe: niedobór żelaza, osoby starsze, ferrytyna, suplementacja

Żelazo (Fe) jest mikroelementem niezbędnym do życia człowieka. Jego gospodarka opiera się głównie na mechanizmach regulujących proces wchłaniania, gdyż organizm nie ma mechanizmów usuwających nadmiar zgromadzonego żelaza. W zbilansowanej diecie spożywamy około 15–20 mg żelaza, jednak tylko 1–2 mg zostają wchłonięte do organizmu, głównie na poziomie jelit–dwunastnicy i początkowego odcinka jelita cienkiego (1). Najlepiej przyswajalne jest tzw. żelazo hemowe, występujące w postaci dwuwartościowej (zawarte przede wszystkim w pokarmach mięsnych), natomiast mniej dostępne jest żelazo w postaci trójwartościowej (zawarte w produktach pochodzenia roślinnego). Musi ono zostać przekształcone do formy dwuwartościowej w kwaśnym środowisku soku żołądkowego. Wchłanianie żelaza poprawiają produkty bogate m.in. we fruktozę, witaminy z grupy B, natomiast osłabiają fityniany, szczawiany, związki wapnia i fosforu.

Zdjęcie: Photogenica.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz