Atopowe zapalenie skóry (AZS) to najczęstsza przewlekła choroba zapalna skóry, która charakteryzuje się intensywnym uczuciem świądu z różnym stopniem nasilenia zmian zapalnych skóry (1,2). Dotyczy ludzi w każdym wieku, najczęściej rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie (u 50% dzieci, które mają rozwinąć chorobę, objawy pojawiają się do 1. r.ż.), a u co piątego dziecka choroba utrzymuje się do wieku dorosłego. Odsetek chorych na AZS wśród dzieci mieści się w przedziale od 4,7% do 9,2%, a wśród osób dorosłych od 0,9% do 1,4% (2). Poza objawami związanymi ze skórą, choroba wpływa na wszystkie aspekty życia pacjenta, takie jak np.: sen, relacje społeczne, edukacja, praca zawodowa. Udowodniono negatywny wpływ na samoocenę, ryzyko rozwoju zaburzeń lękowych i depresji. Atopowe zapalenie skóry wpływa tym samym nie tylko na pacjenta, ale również na członków jego rodziny, przyjaciół i znajomych (1–3). Leczenie AZS należy więc w szerszym kontekście rozumieć nie tylko jako redukcję dolegliwości możliwych do zaobserwowania w badaniu fizykalnym, ale także jako pozytywny wpływ na wszystkie wymienione wcześniej przestrzenie funkcjonowania pacjenta (1,4).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.