Od wielu lat diagnostyka i leczenie choroby refluksowej przełyku (gastroesophageal reflux disease, GERD) stanowią problem w gabinetach zarówno lekarzy POZ, jak i specjalistów. Wprowadzenie prawie 30 lat temu do praktyki klinicznej leków z grupy inhibitorów pompy protonowej (proton pomp inhibitor, PPI) stanowiło istotny przełom w leczeniu chorób kwasozależnych, jednak nie spowodowało zmniejszenia częstości zachorowań na GERD, z którym nadal się borykamy. Pomimo znanej skuteczności PPI, w ostatnim czasie coraz częściej mówimy o tej grupie leków w kontekście ich działań niepożądanych. Jak wskazują statystyki, jest to najczęściej nadużywana grupa leków, zwłaszcza że przy dostępności bez recepty oraz mylnie traktowana jako „osłona” przewodu pokarmowego, także w tych sytuacjach klinicznych, które tego nie wymagają. Ponadto coraz częściej mamy do czynienia z tzw. chorobą refluksową oporną na leczenie, ale również obserwujemy, że 1/3 pacjentów nie odpowiada w stopniu satysfakcjonującym na leczenie PPI w trakcie standardowej ośmiotygodniowej terapii dawką podstawową (1,2).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.