Zaburzenia metaboliczne typowe dla zespołu metabolicznego (ZM) stanowią charakterystyczny fenotyp kliniczno-laboratoryjny dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (NTP). Wprowadzone przez Reavena pojęcie zespołu X, nazwanego później zespołem metabolicznym (ZM) doczekało się wielu definicji. Związek między zaburzeniami metabolicznymi i ZM a ryzykiem sercowo-naczyniowym jest dobrze udowodniony u dorosłych. Ostatnie dwie dekady dostarczyły licznych dowodów na to, że dzieci narażone na zaburzenia metaboliczne typowe dla ZM rozwijają NTP z powikłaniami narządowymi, a w wieku dorosłym pełnoobjawową chorobę sercowo-naczyniową i cukrzycę typu 2. Mimo to zasadność rozpoznawania ZM podważano, argumentując to tym, że ryzyko sercowo-naczyniowe wzrasta wraz z liczbą czynników ryzyka, a tym samym wydzielanie oddzielnej kategorii w postaci ZM nie ma znaczenia praktycznego. Jednak w ostatnim okresie obserwuje się powrót do stosowania w praktyce klinicznej rozpoznania ZM, czego wyrazem jest również przygotowanie stanowiska pięciu polskich towarzystw naukowych, dotyczącego rozpoznawania i leczenia zespołu metabolicznego u dorosłych. Stanowisko to nie obejmuje jednak zasad diagnostyki i leczenia ZM u dzieci i młodzieży (1).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.