Zapalenie stawu stanowi najważniejszy kliniczny objaw układowych chorób tkanki łącznej i polega na współwystępowaniu bólu (artralgia) oraz obrzęku stawu. Ból ma charakter zapalny - jest najsilniejszy nad ranem lub po okresie dłuższego unieruchomienia oraz towarzyszy mu uczucie sztywności w zajętym stawie, której czas trwania (czasami nawet kilka godzin) koreluje z aktywnością zapalenia. Obrzęk stawu związany jest zwykle z obecnością przerostu błony maziowej (synovitis) oraz wysięku w stawie, możliwych do stwierdzenia zarówno w badaniu palpacyjnym, jak i badaniach obrazowych, szczególnie ocenie ultrasonograficznej. Poszczególne rodzaje zapaleń stawów różnią się symetrią i liczbą zajętych stawów, a także współistnieniem objawów ogólnych czy narządowych. Od momentu zajęcia pierwszego stawu choroba może rozwijać się w różnym tempie, jednak wykazano, że jej najwcześniejszy okres jest dla całego przebiegu szczególnie ważny. Stąd właśnie pierwszy rok występowania objawów został wyodrębniony i jest określany terminem wczesnego zapalenia stawów (WZS) (1). Przyjęcie granicy 12 miesięcy związane jest z faktem, że w przypadku agresywnego przebiegu choroby, już po ok. 2 latach u blisko 70% pacjentów rozwijają się nadżerki w stawach, a więc dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia stawów.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.