Nadciśnienie tętnicze jest najważniejszym modyfikowalnym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego, a jego leczenie odgrywa bardzo istotną rolę w prewencji pierwotnej i wtórnej chorób układu krążenia. Wtórne postaci nadciśnienia tętniczego niosą ze sobą znaczne zwiększenie ryzyka kardiometabolicznego oraz nasilone i nieproporcjonalne do czasu trwania nadciśnienia uszkodzenia w kluczowych narządach, co skutkuje zwiększeniem chorobowości i śmiertelności (1).

Pierwotny hiperaldosteronizm (primary aldosteronism, PA), znany także pod nazwą zespołu Conna, stanowi jedną z najczęstszych przyczyn hormonalnego nadciśnienia tętniczego. Pojęcie to obejmuje grupę zaburzeń, w których podstawowym elementem jest autonomiczne wydzielanie aldosteronu przez nadnercza, niezależnie od fizjologicznych regulatorów (tj. układ renina–angiotensyna i stężenie potasu) i tym samym nieadekwatnie do aktualnego statusu wodno-elektrolitowego organizmu.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.