Choroby układu sercowo-naczyniowego (ChSN) należą do największych zagrożeń zdrowotnych i stanowią główną przyczynę zgonów w krajach rozwiniętych. W Polsce w 2018 r. były one przyczyną 39,4% wszystkich zgonów. Trzy lata później, w związku z pandemią COVID-19, ich udział zmniejszył się do 34,8%. Jednak nadal pozostają najczęstszą przyczyną zgonu. Ostre zdarzenia sercowo-naczyniowe skutkujące umieralnością: zawał serca, udar mózgu, niewydolność serca – tradycyjnie kojarzone są głównie z populacją dorosłych. Niemniej jednak, chociaż klinicznie jawna ChSN rozwija się dopiero w wieku dorosłym, narażenie na czynniki ryzyka miażdżycowej choroby sercowo-naczyniowej (atherosclerotic cardiovascular disease, ASCVD) zaczyna się już w wieku dziecięcym. Do tradycyjnych, szeroko uznanych czynników ryzyka ChSN należą nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia, otyłość, cukrzyca, zespół metaboliczny (ZM). Z tego wynikają też ogólnie przyjęte zasady postępowania diagnostycznego ukierunkowane na stwierdzenie narażenia na te zaburzenia. W ostatnich dekadach opisano znaczenie dodatkowych czynników ryzyka ChSN, które są rzadziej analizowane i często pomijane w praktyce lekarskiej. Należą do nich m.in. wcześniactwo i niska masa urodzeniowa, hiperurykemia, wysokie stężenie lipoproteiny (a), hiperhomocysteinemia. Pojawiły się też doniesienia pozwalające oszacować skalę narażenia populacji dzieci i młodzieży na poszczególne czynniki ryzyka ChSN.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.