Zaparcie to częsty problem w codziennej praktyce lekarza rodzinnego: częstość występowania w różnych populacjach waha się pomiędzy 0,3% a 86,9%, średnio szacowana jest na ok. 3% (1,2). U znaczącej większości dzieci nie stwierdza się organicznej przyczyny dolegliwości i zaparcie określa się jako czynnościowe. U podłoża zaparcia czynnościowego leżą czynniki anatomiczne, genetyczne, dietetyczne i psychologiczne (3). Pierwsze objawy zaburzonego rytmu wypróżnień związane są zwykle z wystąpieniem bólu podczas oddawania stolca. Dziecko, obawiając się przykrych doznań, unika defekacji, co powoduje dłuższe przebywanie mas kałowych w końcowym odcinku jelita grubego, dalsze wchłanianie wody ze światła jelita oraz jego rozciąganie. Konsekwencją tych procesów jest większe zaleganie mas kałowych, co jeszcze nasila dolegliwości dziecka (4).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.