Otępienie jest nabytym i postępującym zespołem zaburzeń poznawczych, spowodowanym chorobą mózgu, który charakteryzuje się pogorszeniem w zakresie funkcji poznawczych: pamięci, myślenia, orientacji, liczenia, zdolności uczenia, funkcji językowych oraz oceny. Według World Alzheimer Report 2015 aktualna liczba osób cierpiących na otępienie wynosi 46,8 mln i wzrośnie do 74,7 mln do 2030 r. (1). Uważa się, że częstość występowania otępienia podwaja się co 5 lat u osób w przedziale wieku 65‒85 lat i dalej rośnie po 90. r.ż. (2). Warte podkreślenia jest, że otępienie nie jest częścią fizjologicznego procesu starzenia się. W opiece lekarskiej nad pacjentem z otępieniem możliwe jest objawowe stosowanie różnych grup leków w celu złagodzenia symptomatologii otępienia. Niniejsza praca ma na celu omówienie dwóch z nich ‒ leków prokognitywnych oraz leków przeciwpsychotycznych.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.