Choroby układu sercowo-naczyniowego, w tym niewydolność serca (NS) stanowią najczęstszą przyczynę zgonów w skali globalnej. NS od lat stanowi przedmiot intensywnych badań, mających na celu poszukiwanie coraz skuteczniejszych terapii poprawiających rokowanie i jakość życia pacjentów dotkniętych tą jednostką chorobową. Leki działające inotropowo-dodatnio, to znaczy zwiększające siłę skurczu mięśnia sercowego i przez to poprawiające pojemność minutową, były jednymi z pierwszych leków stosowanych w NS. Wskazania do stosowania leków inotropowo-dodatnich obejmują: (i) ostrą NS lub dekompensację przewlekłej NS (w tym wstrząs kardiogenny) w celu utrzymania prawidłowej perfuzji narządów (1), (ii) przewlekłą, schyłkową postać NS jako pomost służący stabilizacji stanu pacjenta w okresie oczekiwania na terapię docelową (przeszczepienie serca lub zastosowanie mechanicznego wspomagania krążenia) (2), (iii) ostrą i przewlekłą prawokomorową NS w celu zmniejszenia ciśnienia w naczyniach płucnych i poprawy kurczliwości prawej komory oraz (iv) okołooperacyjne wspomaganie krążenia w celu poprawy stanu hemodynamicznego (3). Podsumowanie obecnych zastosowań opisywanych leków przedstawiono na rycinie 1.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.