Każdy chory po przebytej ostrej zatorowości płucnej lub zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych wymaga co najmniej trzymiesięcznego leczenia przeciwkrzepliwego. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie wieloletnie, a nawet bezterminowe (1). Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (European Society of Cardiology, ESC) 3 miesiące po ostrym epizodzie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) należy dokonać oceny stanu pacjenta, oszacować ryzyko nawrotu choroby oraz ryzyko wystąpienia powikłań krwotocznych i na tej podstawie określić wskazania do dalszej antykoagulacji (1). Decyzja o zaprzestaniu leczenia przeciwkrzepliwego bądź jego kontynuacji jest bardzo dużym wyzwaniem, ponieważ niesie za sobą poważne konsekwencje i wymaga maksymalnie zindywidualizowanego podejścia. Określenie czasu trwania terapii powinno opierać się na wnikliwej analizie ryzyka nawrotu ŻChZZ i ryzyka krwawień, a także uwzględniać charakterystykę konkretnego leku. Ocena tak wielu czynników może konfundować lekarzy praktyków. W niniejszym opracowaniu przed-stawiamy informacje przydatne w codziennej praktyce lekarskiej dotyczące leczenia przeciwkrzepliwego u chorego po przebytej ostrej zatorowości płucnej.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.