Czytelnia on-line

Transplantologia i nefrologia Terapia 2021, 12 ( 407 ) :  30  -  34

Zaburzenia depresyjne u chorych po transplantacji nerki

Depressive disorder in kidney transplant recipients

Summary: Depressive disorder is one of the most prevalent psychiatric disorder in the world. In population of chronically ill patients, which includes patients after kidney transplantation, risk of onset of depression is 1,5-4,0 times higher. It is caused by many factors, including demografical (age, sex, education level, social and material status), clinical (time on waiting list, time post-transplant, influence of immunosupresive medications, coexisting illnesses) and psychological (pre-transplantation depressive episode, compensation and coping mechanisms, social and systemic support). Depression is connected with higher risk of graft failure, increases risk of non-compliance, return to dialysis and death with functioning graft. Evaluating patients psychological state should be included in post-transplant long term care. That allows to identify early symptoms of depression and start proper treatment. Knowledge about groups of antidepressants, their pharmacological profile and possible interactions, especially with immunosupresants is essential during the drug selection; also psychological support in the form individual or group therapy is important ‒ combination of both forms of treatment gives the best therapeutic effects. Proper, individual adjustment of antidepressive therapy improves clinical outcomes of transplantation and patients quality of life, also in longer perspective, extends life span.
Keywords: depression, depressive disorder, kidney transplantation, antidepressants
Słowa kluczowe: depresja, zaburzenia depresyjne, transplantacja nerki, leki przeciwdepresyjne

Zaburzenia depresyjne są jednym najczęściej występujących zaburzeń psychicznych na świecie ‒ szacuje się, że chorobą jest dotkniętych około 350 milionów osób (1‒2). W Polsce choruje około 6% populacji (7% kobiet i 4% mężczyzn) (3); w populacji w wieku produkcyjnym jest to około 3% (3); w grupie osób chorych przewlekle częstość tych zaburzeń jest 1,5‒4 razy wyższa (4‒5). O rozwoju tego typu zaburzeń decydują zarówno czynniki genetyczne, jak i psychospołeczne. Objawy kliniczne depresji, w zależności od przyjętych kryteriów rozpoznania, występują u 22,8‒39,3% chorych dializowanych i są związane głównie z niższą jakością życia spowodowaną koniecznością leczenia nerko-zastępczego, a co za tym idzie ograniczeniem aktywności i samodzielności w praktycznie wszystkich sferach życia (6).

Zdjęcie: Pixabay

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:
  • lek. Ewa Skolimowska Klinika Medycyny Transplantacyjnej, Nefrologii i Chorób Wewnętrznych, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Dodaj komentarz