W ostatnich latach coraz więcej danych potwierdza plejotropowe działanie witaminy D i jej kluczową rolę nie tylko w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej, ale również w prawidłowym funkcjonowaniu wielu innych układów ‒ w tym układu immunologicznego. W rzeczywistości nie jest ona witaminą, lecz hormonem (1) ‒ pojęcie to dotyczy zarówno witaminy D3 (cholekalcyferol), jak i D2 (ergokalcyferol). Jest produkowana w większości (80‒100%) w skórze pod wpływem działania promieniowania UVB z 7-dehydrocholesterolu. Aby przekształcić się w czynną biologicznie postać, musi zostać poddana hydroksylacji ‒ najpierw w wątrobie przy udziale 25-hydroksylazy (tworząc 25(OH)D ‒ najlepszy wskaźnik zaopatrzenia organizmu w witaminę D), a następnie w nerkach (i innych tkankach, w tym ‒ makrofagach, przytarczycach, jelicie grubym, mózgu, keratynocytach (2‒4) ‒ co skutkuje powstaniem 1,25-dihydroksywitaminy D, czyli jej aktywnej postaci, nazywanej kalcytriolem.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.