Czytelnia on-line

W gabinecie lekarza rodzinnego Terapia 2022, 2 ( 409 ) :  42  -  47

Długo działający agoniści receptora ß2-adrenergicznego okiem kardiologa – wróg czy przyjaciel?

A cardiologistʼs look at long-acting β2-agonists: Foe or friend?

Summary: Cardiac and pulmonary diseases are still leading human killers and the coexistence of these diseases worsens the prognosis. Long-acting β-agonists (LABA) and their main representative salmeterol, are the basic option in the treatment of pulmonary disorders, but they are in disrepute from a cardiologistʼs point of view. β2-agonists may increase heart rate, worsen cardiac function, and might reduce potassium levels, thus facilitating hypokalemia-induced arrhythmias and tachycardias. But the question is whether the problem of cardiac toxicity of LABA is not exaggerated. The aim of this analysis is to answer this question.
Keywords: COPD, bronchial asthma, LABA, salmeterol, cardiovascular risk
Słowa kluczowe: POChP, astma oskrzelowa, LABA, salmeterol, ryzyko sercowo-naczyniowe

Receptory β-adrenergiczne, zdeponowane na tkankach niemal wszystkich kluczowych organów ludzkiego organizmu, odgrywają zasadniczą rolę w regulacji homeostazy. Uwzględniając różnorodność tych receptorów oraz odmienność reakcji w następstwie ich aktywacji, przedstawia się nam niezwykle skomplikowany system o bardzo wąskim zakresie autoregulacji (tab. 1). Receptory β1-adrenergiczne dominują na kardiomiocytach (stosunek β1:β2 wynosi w ser-cu 3:1), a ich stymulacja skutkuje efektem chrono- i inotropowo dodatnim. Receptory β2-adrenergiczne z kolei zdeponowane są głównie na mięśniach gładkich, m.in. ścian naczyń krwionośnych oraz oskrzeli, a efektem ich aktywacji jest rozkurcz tych mięśni. Smaczku może dodawać jeszcze fakt, iż w stanach patologii dochodzi do przesunięć proporcji po-szczególnych typów receptorów β-adrenergicznych w tkankach, np. w niewydolności serca obserwuje się zmniejszenie liczby receptorów β1 przy zachowaniu liczby receptorów β2 oraz zwiększenie liczby receptorów β3. Dlatego receptory β-adrenergiczne stanowią zasadniczy cel w farmakoterapii schorzeń układu krążenia oraz układu oddechowego, jednak problem polega na tym, że w zupełnie przeciwstawnym znaczeniu ‒ kardiologia to przede wszystkim antagonizowanie, natomiast pulmonologia aktywowanie tych receptorów. Stąd tak wiele kontrowersji dotyczących bezpieczeństwa terapii na styku tych jakże ważnych układów. Przedmiotem niniejszej analizy jest krytyczne spojrzenie na pozycję i bezpieczeństwo długo działających agonistów receptorów β2-adrenergicznych (long-acting β2-agonists, LABA) z per-spektywy kardiologicznej.

Zdjęcie: Photogenica

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz