Termin ataksja sięga czasów starożytności. Jego używanie zainicjował ojciec medycyny Hipokrates, określając tak niezborność i zaburzenia koordynacji ruchowej, trudności w osiągnięciu celu zamierzonego ruchu mimo prawidłowego zaplanowania drogi ruchowej. Dzięki dokładnej charakterystyce przebiegu i charakteru ataksji, zawrotów głowy, zaburzeń równowagi i objawów towarzyszącego deficytu neurologicznego jesteśmy w stanie z wysokim prawdopodobieństwem zlokalizować ich źródło. Nagle pojawiające się zawroty, trwające kilka do kilkunastu sekund, wybitnie związane z ułożeniem głowy, nasilające się i ustępujące w sposób powtarzalny w określonej pozycji wraz z towarzyszącymi zaburzeniami wegetatywnymi sugerują łagodne położeniowe zawroty. W badaniu neurologicznym - w okresie pomiędzy występowaniem objawów - nie stwierdzimy objawów ogniskowego deficytu neurologicznego, natomiast w badaniu podmiotowym pacjent często ujawnia cechy lęku, który ma związek z silnymi i gwałtownymi objawami chorobowymi. Bogactwo obrazu klinicznego oraz gwałtowny przebieg zespołu chorobowego są dla pacjenta sprawą uciążliwą i wywołują u niego skojarzenia z ciężkim uszkodzeniem układu nerwowego. Chory szuka pomocy zwykle u kilku specjalistów i - dopiero po gruntownym wyjaśnieniu etiologii objawów - odczuwa częściowy i osobniczo zmiennie długo trwający spokój ducha.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.