W przebiegu epizodu depresyjnego bardzo często obserwujemy pewien specyficzny stan opisywany przez pacjentów jako „nerwowość”, „stan ciągłego podminowania”, „poddenerwowania”, „napięcia”, „bycia kłębkiem nerwów”, „rozedrgania”, niemożności uspokojenia się, osiągnięcia stanu zrelaksowania. Temu stanowi towarzyszą często zaburzenia snu, pacjent z depresją w godzinach wieczornych nie uzyskuje uspokojenia, przeciwnie - jest cały czas w stanie wzbudzenia i może doświadczać zarówno problemów z zaśnięciem, jak i wybudzeń w ciągu nocy. Ten obraz kliniczny wymaga specyficznego postępowania terapeutycznego, uwzględniającego taki właśnie charakter przeżyć pacjentów.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.