Terapia przeciwbólowa jest nieodzownym elementem praktyki lekarza rodzinnego. Pacjenci często zgłaszają się z powodu odczuwania bólu zapalnego, zwyrodnieniowego, pourazowego lub pooperacyjnego (1). Zazwyczaj jest to ból o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu, kwalifikujący się do leczenia zgodnie z I lub II stopniem drabiny analgetycznej WHO (World Health Organization, Światowa Organizacja Zdrowia) (2). Wszystkie szczeble wskazują na zastosowanie nieopioidowych leków przeciwbólowych w monoterapii lub w połączeniu z silniejszymi lekami przeciwbólowymi. Nieopioidowe leki przeciwzapalne to paracetamol, metamizol oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (2). To te ostatnie wybierane są stosunkowo najczęściej, gdyż oprócz komponenty przeciwbólowej zawierają również komponentę przeciwzapalną (1,3). Jednak ich najczęstszymi działaniami niepożądanymi są powikłania gastroenterologiczne oraz sercowo-naczyniowe (4,5).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.