Czytelnia on-line

Gastroenterologia Terapia 2022, 9 ( 416 ) :  60  -  65

Zaparcia w codziennej praktyce klinicznej – najczęstsze błędy w postępowaniu

Constipation in everyday clinical practice – the most common procedural mistakes

Summary: Stool constipation is currently one of the most commonly reported disorders affecting the gastrointestinal tract. This problem is growing as civilization develops. Although in most cases chronic constipation is not accompanied by severe organic disease, this dysfunction significantly reduces quality of life. Due to the multidimensional nature of the problem, diagnosis and follow-up can lead to many uncertainties and can have a real impact on treatment errors. The diagnostic process is particularly challenging – the order, number and scope of ordered tests and treatment that need to be modified along with the patient's response to the treatment. In this publication, based on recommendations of the American Gastroenterology Association, the Rome Criteria and the most recent publications the definition, pathophysiology, proposed schemas of correctly made diagnoses process and criteria for selecting an appropriate therapy for a specific case which is essential for the correct treatment of stool constipation were proposed.
Keywords: chronic constipation, abnormal defecation, macrogols, biofeedback
Słowa kluczowe: przewlekłe zaparcia, nieprawidłowa defekacja, makrogole, biofeedback

Zaparcie stolca to jeden z najczęściej zgłaszanych objawów dotyczących schorzeń przewodu pokarmowego. Temat ten jest dość często spotykany, a mimo to nadal przysparza wielu niejasności i problemów związanych ze skutecznym leczeniem. Rozpoznanie zaparcia już na samym wstępie może nastręczać trudności, gdyż na jego definicję składają się zarówno elementy obiektywne, jak i subiektywne. Zazwyczaj dolegliwość tę rozpoznaje się, gdy liczba wypróżnień jest mniejsza niż 3 na tydzień, a pacjenci zgłaszają dodatkowe objawy, takie jak wzmożone parcie na stolec bez następującej po nim defekacji lub z oddaniem twardego stolca, uczucie niepełnego wypróżnienia i/lub przeszkody w odbycie, potrzebę manualnego wspomagania defekacji. W literaturze trudno szukać jednej uniwersalnej definicji tego schorzenia, kryteria rozpoznania zaparcia czynnościowego według klasyfikacji rzymskiej zostały przedstawione w tabeli 1 (1).

Zdjęcie: Photogenica.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:
  • lek. Piotr Skibniewski Klinika Chorób Wewnętrznych i Gastroenterologii, Centralny Szpital Kliniczny MSWiA w Warszawie

Dodaj komentarz