Czytelnia on-line

Diabetologia Terapia 2023, 3 ( 422 ) :  59  -  63

Aktualne możliwości terapeutyczne w stanach nietolerancji glukozy

Current therapeutic options in prediabetes

Summary: Prediabetes, according to the definition of the Polish Diabetes Society (PTD), is impaired fasting glucose (IFG) and/or impaired glucose tolerance (IGT). According to the American Diabetes Association (ADA) criteria, prediabetes is also diagnosed when the HbA1c rate is 5.7-6.4%. Prediabetes in the world affects about 7.3% of the adult population aged 20-79, i.e. about 352.1 million people, about 2.5 million in Poland, and its prevalence is still growing. The annual risk of developing diabetes in a patient diagnosed with IFG or IGT is significantly higher than in a person without these disorders, especially in the case when both coexist. Thus, the diagnosis of prediabetes is an indication for interventions aimed at preventing the development of diabetes. Lifestyle modification (appropriate diet and increased physical activity) remains the basis of prediabetes treatment and is more effective than pharmacotherapy with metformin. It is recommended to use a diet similar to diabetic, reduction diet in the case of coexisting overweight or obesity. Other types of diets, including the ketogenic diet, have no proven long-term benefits. The recommended types of exercise for patients with prediabetes are aerobic training or a combination of aerobic and resistance training for at least 150 minutes per week. The basis of pharmacotherapy in prediabetes is metformin, the only drug registered for this indication. New groups of antidiabetic drugs – SGLT2 inhibitors and GLP-1 analogues are currently possible to be used in the presence of other indications, while in relation to the use in prediabetes alone, they require further research.
Keywords: glucose intolerance, prediabetes, lifestyle intervention, metformin, SGLT2 inhibitors, GLP-1 analogues
Słowa kluczowe: nietolerancja glukozy, stan przedcukrzycowy, modyfikacja stylu życia, metformina, inhibitory SGLT-2, analogi GLP-1

Stan przedcukrzycowy – definicja, epidemiologia

Zgodnie z definicją Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) stan przedcukrzycowy to nieprawidłowa glikemia na czczo (impaired fasting glycaemia, IFG), gdy stężenie glukozy na czczo przekracza 99 mg/dl, i/lub nieprawidłowa tolerancja glukozy (impaired glucose tolerance, IGT), gdy stężenie glukozy w 2. godz. testu obciążenia 75 g glukozy mieści się w zakresie 140–199 mg/dl (1). Pojęcia te zostały wprowadzone po raz pierwszy w 1980 roku przez World Health Organization (WHO), w dokumencie określającym protokół wykonania doustnego testu obciążenia glukozą (oral glucose tolerance test, OGTT) i interpretację jego wyników (2). Zgodnie z kryteriami American Diabetes Association (ADA) stan przedcukrzycowy rozpoznaje się również w przypadku, gdy odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c) wynosi 5,7–6,4% (3). Kryterium to nie jest obecnie akceptowane przez PTD.

Zdjęcie: Photogenica.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz