W gabinecie lekarza rodzinnego Terapia 2019, 9 ( 380 ) : 19 - 30
Amlodypina, lacydypina i lerkanidypina – różnice fizykochemiczne w różnych modelach badawczych in vitro
Amlodipine, lacidipine and lercanidipine – physicochemical differences in various in vitro research models
Amlodypina, lacydypina i lerkanidypina to pochodne dihydropirydyny, stosowane w terapii chorób sercowo-naczyniowych. Związki te należą do grupy tzw. antagonistów wapnia. Ze względu na budowę chemiczną oraz wpływ na układ krążenia antagoniści wapnia dzielą się na trzy grupy. Do pierwszej grupy należą pochodne benzotiazepin (diltiazem), do drugiej pochodne fenyloalkyloamin (werapamil), a do trzeciej pochodne dihydropirydyny (1).
Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.
Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.
Dodaj komentarz