Hiponatremia, określana jako stężenie sodu w osoczu mniejsze niż 135 mmol/l, należy do często rozpoznawanych zaburzeń elektrolitowych, zwłaszcza u chorych hospitalizowanych. U chorych leczonych na oddziałach intensywnej terapii częstość występowania hiponatremii wynosi 15–20% (1). Zmiany stężenia sodu w osoczu są ściśle związane z homeostazą wodną. Zawartość wody w organizmie człowieka ocenia się na 50–60% suchej masy ciała, a homeostaza wodna regulowana jest przez wiele czynników. Na proces ten mają wpływ: dostępność wody, prawidłowe odczuwanie pragnienia, właściwa regulacja wydalania wody i elektrolitów przez nerki, pozanerkowa utrata wody i elektrolitów oraz adekwatne wytwarzanie hormonu antydiuretycznego (ADH) w odpowiedzi na zmiany osmolalności osocza. Zaburzeniom homeostazy wodnej towarzyszą zmiany osmolalności osocza, które są zwykle wynikiem zmian stężenia sodu w osoczu, ponieważ sód jest najbardziej aktywnym osmotycznie elektrolitem w przestrzeni pozakomórkowej (2).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.