Cukrzyca typu 2 stanowi niezależny czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, jednocześnie powikłania sercowo-naczyniowe są główną przyczyną zgonów chorych na cukrzycę typu 2. Rosnąca wiedza w zakresie złożonej patofizjologii cukrzycy typu 2 (1) oraz wyniki badań, dotyczące bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego nowych grup leków stosowanych w leczeniu cukrzycy, spowodowały powstanie nowego stanowiska ADA (American Diabetes Association) oraz EASD (European Association for Study of Diabetes) w kwestii wyboru terapii (2). Wytyczne te znalazły także swoje odzwierciedlenie w Zaleceniach Klinicznych Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego na rok 2019 (3). W wyżej przytoczonych dokumentach agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (glucagon-like peptide 1 receptor agonists, GLP-1RA) odgrywają istotną rolę w leczeniu cukrzycy typu 2 u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub przewlekłą chorobą nerek. Leki z tej grupy są także preferowane u otyłych pacjentów z cukrzycą typu 2 celem redukcji masy ciała lub zminimalizowania ryzyka przyrostu masy ciała.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.