Wątroba jest narządem odgrywającym kluczową rolę w metabolizmie węglowodanów. Wchłonięte z przewodu pokarmowego składniki odżywcze, w tym glukoza, trafiają drogą żylnych naczyń wrotnych do wątroby i stamtąd są uwalniane do krwioobiegu zgodnie z potrzebami organizmu, w postaci niezmienionej (jak np. glukoza) albo też zmodyfikowanej (jak np. triglicerydy w postaci lipoprotein o bardzo niskiej gęstości). W praktyce oznacza to, że glukoza, której stężenie jest oznaczane w badaniach laboratoryjnych, pochodzi niemal w całości z wątroby, niemal – bo w niewielkim stopniu także z nerek. Metabolizm glukozy w wątrobie jest precyzyjnie regulowany przez działanie szeregu hormonów, przy czym charakterystyczna jest pewna asymetria w liczbie hormonów zwiększających i zmniejszających uwalnianie glukozy z wątroby (hepatic glucose production, HGP). Insulina jest jedynym hormonem hamującym wątrobową produkcję glukozy, podczas gdy szereg innych hormonów (tzw. kontrregulacyjnych, jak glukagon, adrenalina, noradrenalina, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy oraz hormon wzrostu) ją nasila.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.