Choroby układu mięśniowo-szkieletowego (musculoskeletal disorder, MSD) mają przewlekły lub trwały charakter i zostały uznane za jeden z głównych powodów niepełnosprawności na świecie, a obecnie dotyczą ok. 1,71 mld osób (1). Typowymi objawami MSD są uporczywy ból oraz ograniczenia funkcjonalne, które wpływają nie tylko na zdolność do pracy, ale również na aktywność społeczną i jakość życia. Ból odczuwany w strukturach mięśniowo-szkieletowych został uznany za najczęściej występującą formę bólu nienowotworowego. Potwierdza się również, że MSD mogą zwiększać ryzyko rozwoju innych przewlekłych chorób niezakaźnych, np. chorób układu krążenia czy zaburzeń ze sfery psychicznej (2). W literaturze wskazuje się na istotne zmiany, które należy uwzględnić w nowoczesnym leczeniu bólu mięśniowo-szkieletowego, ukierunkowane na ograniczenie nadużywania obrazowania radiologicznego, interwencji chirurgicznych i nadmiernego stosowania opioidów oraz zwiększenie nacisku na informowanie pacjentów o możliwościach samopomocy i profilaktyki (3).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.