Dna stawowa wynika z odkładania się kryształków moczanu sodu w błonie maziowej stawów i innych tkankach w wyniku przesycenia płynu zewnątrzkomórkowego kwasem moczowym. Manifestacją tej choroby jest hiperurykemia, definiowana jako stężenie moczanu (kwasu moczowego) w surowicy wyższe niż 6,8 mg/dl (402 mmol/l). Jest ona stwierdzana u 21% dorosłych Amerykanów, a ilość kwasu moczowego wzrasta z wiekiem u mężczyzn i po menopauzie u kobiet. Na wystąpienie hiperurykemii istotny wpływ wywiera otyłość, dieta bogata w mięso i owoce morza, słodzone napoje i alkohole (zwłaszcza piwo i wino), unikanie mleka i jego przetworów, a także leki zmniejszające wydalanie moczanów przez nerki (cyklosporyna, takrolimus, kardiologiczne dawki aspiryny, tiazydy). Jest ona częstym objawem u chorych na niewydolność nerek, niezależnym czynnikiem prognostycznym wystąpienia nadciśnienia i choroby sercowo-naczyniowej, niewydolności serca, udaru i choroby nerek. Przewlekłe odkładanie się kryształków w stawie, które można zobrazować na powierzchni chrząstki artroskopią, ultrasonografią lub rezonansem magnetycznym, prowadzi ostatecznie do rozwoju pełnoobjawowej dny (1). Częstość występowania dny jest oceniana na 3,9% w USA, 0,9% we Francji, 1,4–2,5% w Wielkiej Brytanii i 1,4% w Niemczech i stale wzrasta (2,3).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.