Czytelnia on-line

W gabinecie lekarza rodzinnego Terapia 2021, 2 ( 397 ) :  43  -  54

Nowe leki kardiodiabetologiczne w leczeniu chorych na cukrzycę typu 2

New cardiodiabetological drugs in the treatment of type 2 diabetes patients

Summary: Introduction of the new glucose lowering drugs which improve glycemic control in a glucose ‒ dependent manner and are not likely to cause hypoglycemia is one of the greatest achievements of the modern diabetology. Recently, it has been proven in several large clinical trials that, beyond the anti-hyperglycemic effect, these agents significantly reduced cardiovascular risk and prevented the development and progression of albuminuria and lowered the decline in estimated glomerular filtration rate. Interestingly, some representatives of SGLT-2 in-hibitors and GLP-1 RAs are already approved for use in patients with CHD and HF and in renally impaired patients. There is no doubts that the higher use of these agents will create a real chance to reduce the risk of serious diabetes complications. The objective of this article is to provide family doctors an overview of the currently available data regarding the potential role of these novel agents in the management of patients with T2DM and coexisting cardiovascular and renal diseases.
Keywords: type 2 diabetes, new glucose lowering drugs, cardiometabolic drugs, SGLT-2 inhibitors, GLP-1 receptor agonists, cardioprotection, nephroprotection
Słowa kluczowe: cukrzyca typu 2, nowe leki obniżające stężenie glukozy, leki kardiometaboliczne, inhibitory SGLt-2, agoniści receptora GLP-1, Inhibitory DPP-4, kardioprotekcja, nefroprotekcja

Wprowadzenie do lecznictwa nowych klas leków obniżających stężenie glukozy znacznie poszerzyło możliwości zindywidualizowania terapii cukrzycy typu 2.
Krótka historia rozwoju leków obniżających glikemię
Rozwój leków stosowanych w leczeniu cukrzycy był, od wprowadzenia insuliny w 1921 r., zdecydowanie zbyt wolny. Pochodne sulfonylomocznika (PSU) i metformina stały się dostępne ponad 30 lat później. W ostatnich dekadach XX i w początkowych latach XXI wieku możliwości terapeutyczne tej choroby uległy jednak istotnemu poszerzeniu. Dowodzi tego wprowadzenie nowych klas leków obniżających stężenie glukozy (new glucose-lowering drugs, NGLD), których skuteczność, bezpieczeństwo i dobra tolerancja, udowodnione w dużych, randomizowanych próbach klinicznych, zapowiadały prawdziwą rewolucję nie tylko w terapii cukrzycy typu 2 (type 2 diabetes mellitus, T2DM), lecz także w prewencji i hamowaniu progresji jej powikłań, w tym naczyniowych i nerkowych. Obecnie wiadomo, że dokonuje się ona na naszych oczach. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że określenie leki obniżające glikemię, a nie leki hipoglikemizujące, jest coraz częściej używane, ponieważ ryzyko niedocukrzeń w następstwie ich stosowania jest zminimalizowane.
Historię rozwoju leków hipoglikemizujących można podzielić na dwie zasadnicze fazy ‒ pierwszą, obejmującą okres od wdrożenia insuliny do terapii cukrzycy do ukazania się na rynku pochodnych sulfonylomocznika i metforminy można określić mianem okresu „żółwia”, drugą zaś, niezwykle dynamiczną, okresem „geparda” (ryc. 1).

Zdjęcie: Photogenica

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz