Minął właśnie rok odkąd ludzkość stanęła oko w oko z jednym z największych zagrożeń w skali globalnej, jakim stał się wybuch pandemii SARS-CoV-2. Jeden ok intensywnie nabywanych doświadczeń z nową jednostką chorobową, której jako lekarze uczymy się z pokorą, często stając bezradnie w obliczu poniesionej porażki, ujawnił nam dane epidemiologiczne, pozwalające oszacować śmiertelność mieszczącą się w zakresie 3% w populacji ogólnej. Oznacza to, że 97% osób zdoła przeżyć infekcję, co ‒ niestety ‒ nie znaczy, że wrócą one do pełni zdrowia. Wydłużający się w miarę trwania pandemii okres obserwacji prospektywnej ozdrowieńców wskazuje jednoznacznie, że COVID-19, a niekiedy także bezobjawowy lub skąpoobjawowy przebieg infekcji SARS-CoV-2 mogą inicjować przewlekły proces zapalny, prowadząc do nieodwracalnych zmian degeneracyjnych w zakresie układu oddechowego, sercowo-naczyniowego czy ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Choroby przewlekłe, współistniejące jeszcze przed wystąpieniem zakażenia, także mogą zmienić swój przebieg kliniczny, ulegając z reguły progresji do bardziej zaawansowanych stadiów, pogarszając tym samym znacząco rokowanie odległe.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.