Astma i choroby sercowo-naczyniowe (ChS-N) często współwystępują. W obu sytuacjach klinicznych stosuje się leki oddziałujące na układ adrenergiczny, jednak z dokładnie przeciwstawnym zamiarem. W astmie pożądane jest pobudzenie zlokalizowanych w drogach oddechowych receptorów adrenergicznych w celu przerwania skurczu mięśni gładkich oskrzeli, podczas gdy w ChS-N dążymy do zablokowania receptorów układu współczulnego znajdujących się na kardiomiocytach, by zmniejszyć częstotliwość rytmu serca i przywrócić właściwą odpowiedź na stymulację adrenergiczną. Zarówno leki adrenomimetyczne w astmie, jak i adrenolityczne w ChS-N pozwalają uzyskać liczne korzyści terapeutyczne, niemożliwe do osiągnięcia za pomocą preparatów z innych grup farmakologicznych, nie można więc tak po prostu zrezygnować ze stosowania jednych na rzecz drugich. Z uwagi na przesłanki teoretyczne, od wielu lat zaleca się ostrożność zarówno w stosowaniu leków beta-adrenolitycznych u pacjentów z astmą, jak i wziewnych leków beta-agonistycznych (zwłaszcza długo działających) u osób ze współwystępującymi chorobami serca. Jednak dotychczas przeprowadzone badania nie potwierdziły obaw i obecnie przeważa pogląd, że – pomimo pozornego paradoksu – można bezpiecznie i skutecznie łączyć terapię wziewnymi lekami beta-agonistycznymi z podawaniem doustnych beta-adrenolityków.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.