Erytromycyna A, wprowadzona w latach 50. jako najwcześniej zastosowany makrolid, była początkowo przeznaczona do leczenia zakażeń wywołanych przez gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus), już wówczas opornego na penicylinę. Z czasem stała się doustną alternatywą dla penicyliny stosowanej wówczas tylko parenteralnie. Przeznaczona podobnie jak penicylina do leczenia zakażeń wywołanych przez ziarniaki Gram(+), tj. paciorkowca ropotwórczego (grupa A β-hemolizującego paciorkowca, group A β-hemolytic Streptococcus [GABS]), pneumokoka (Streptococcus pneumoniae SP), a także gronkowca złocistego wówczas koagulazo dodatniego produkującego penicylinazę. Współcześnie jest to gronkowiec metycylinowrażliwy (methicillin-sensitive Staphylococcus aureus, MSSA).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.