Czytelnia on-line

Choroby wieku podeszłego Terapia 2021, 10 ( 405 ) :  14  -  20

Otępienie jako problem geriatryczny – terapia i kierunki profilaktyki

Dementia as a geriatric problem ‒ therapy and prophylaxis

Summary: Dementia is a disorder characterized by a significant decline in cognitive function. The modifiable risk factors for dementia include hypertension, obesity, diabetes, hearing impairment, smoking, depression, social isolation, less education, physical inactivity, dietary factors, alcohol abuse, sleep deprivation, head injuries, air pollution, and taking anticholinergic medications. Reducing these risk factors' impact on the population may significantly delay or prevent dementia. Pharmacologic treatment of dementia consists of cholinesterase inhibitors (donepezil, rivastigmine) or NMDA receptor antagonist ‒ memantine. Patients diagnosed with dementia should receive multidimensional care, including comorbidities treatment, mental health support, rehabilitation, and social care. An essential element is the support and education of their caregivers to understand the progressive nature of the disease and adapt care to the changing needs of the patient.
Keywords: dementia, Alzheimerʼs disease, risk factors, prevention, treatment
Słowa kluczowe: otępienie, choroba Alzheimera, czynniki ryzyka, profilaktyka, leczenie.

Definicja i objawy otępienia
Otępienie to zespół objawów, u których podłoża leży grupa chorób prowadzących do postępującego upośledzenia funkcji poznawczych. Do ocenianych obszarów funkcji poznawczych, zgodnie z obowiązującą obecnie klasyfikacją DSM-V (1), zaliczamy: uczenie się i pamięć, funkcje językowe, społeczne, zdolności wykonawcze, percepcyjne zdolności wzrokowo-przestrzenne czy też złożoną uwagę. W wyniku pogarszania się funkcjonowania w jednej bądź więcej wymienionych wyżej dziedzinach, pacjent staje się zależny od osób trzecich, bez których nie jest w stanie wykonywać złożonych, a z czasem i podstawowych czynności życia codziennego. Objawy występujące jedynie w stanie majaczenia nie upoważniają do postawienia tego rozpoznania. W porównaniu z DSM-IV (2), gdzie zalecano ocenę zaburzeń poznawczych w innych obszarach, takich jak upośledzenie pamięci, afazja, apraksja, agnozja, zdolności wykonawcze, w nowej klasyfikacji zaznacza się także, aby w diagnostyce różnicowej wziąć pod uwagę inne stany chorobowe prowadzące do pogorszenia funkcji poznawczych, m.in. depresję, a na otępienie wprowadza się nowe określenie ‒ „ciężkie zaburzenie neuropoznawcze”.

Zdjęcie: Photogenica

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz