Nefrologia i transplantologia w epoce COVID Terapia 2020, 5 ( 388 ) : 30 - 36
Niedobór witaminy D w przewlekłej chorobie nerek i zasady jego uzupełniania
Vitamin D deficiency and supplementation in chronic kidney disease
Witamina D dostaje się do krążenia dwiema drogami: z pożywieniem (egzogenna) bądź w wyniku biosyntezy przez organizm (endogenna). W pokarmie może znajdować się witamina D2 (ergokalcyferol – pochodzący z roślin, grzybów lub drożdży) lub D3 (cholekalcyferol – pochodzenia zwierzęcego). Bogatym źródłem witaminy D są tłuste ryby morskie (łosoś, śledź i makrela), grzyby i jaja; inne pokarmy zawierają niewielkie bądź śladowe jej ilości. Jednak największa ilość witaminy D (ok. 90% całej jej puli ustrojowej) powstaje pod wpływem promieni UVB w skórze wskutek przekształcenia się z 7-dehydrocholesterolu do nieczynnego biologicznie prekursora, który następnie ulega izomeryzacji do cholekalcyferolu (1).
Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.
Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.
Dodaj komentarz