Czytelnia on-line

Nefrologia i transplantologia w epoce COVID Terapia 2020, 5 ( 388 ) :  30  -  36

Niedobór witaminy D w przewlekłej chorobie nerek i zasady jego uzupełniania

Vitamin D deficiency and supplementation in chronic kidney disease

Summary: During the last decades, it has become known that due to the widespread distribution of 1α-hydroxylase and the vitamin D receptor (VDR), the extra-renal organs possess the enzymatic capacity to convert 25(OH)D to 1,25(OH)2D. A growing body of evidence has supported the importance of vitamin D pleiotropic effects in many extra-skeletal tissues, exerted in an endo-, auto-, or paracrine manner. Many studies have shown that vitamin D deficiency is associated with the worsening of various conditions such as diabetes, hypertension, cardiovascular disease, autoimmune and neurodegenerative disorders, malignancies, and increased mortality. In light of these data, the high prevalence of vitamin D deficiency becomes a significant public health problem worldwide. It is of particular importance in patients with chronic kidney disease (CKD), among whom the deficiency’s prevalence has been reported to reach 80%. In the article, specific features of vitamin D metabolism in CKD have been shortly discussed, and the current recommendations for vitamin D status monitoring and its supplementation are presented.
Keywords: chronic kidney disease, vitamin D, calcitriol, plejotropic actions
Słowa kluczowe: przewlekła choroba nerek, witamina D, kalcytriol, plejotropowe działanie

Witamina D dostaje się do krążenia dwiema drogami: z pożywieniem (egzogenna) bądź w wyniku biosyntezy przez organizm (endogenna). W pokarmie może znajdować się witamina D2 (ergokalcyferol – pochodzący z roślin, grzybów lub drożdży) lub D3 (cholekalcyferol – pochodzenia zwierzęcego). Bogatym źródłem witaminy D są tłuste ryby morskie (łosoś, śledź i makrela), grzyby i jaja; inne pokarmy zawierają niewielkie bądź śladowe jej ilości. Jednak największa ilość witaminy D (ok. 90% całej jej puli ustrojowej) powstaje pod wpływem promieni UVB w skórze wskutek przekształcenia się z 7-dehydrocholesterolu do nieczynnego biologicznie prekursora, który następnie ulega izomeryzacji do cholekalcyferolu (1).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz