Czytelnia on-line

Choroba otyłościowa i jej powikłania Terapia 2025, 5 ( 448 ) :  22  -  33

Blaski i cienie stosowania agonistów receptorów dla inkretyn

The brights and shadows of using incretin receptor agonists

Summary: There is no doubt that incretin hormone receptor antagonists, such as glucagon-like peptide-1 (GLP-1) and glucose-dependent insulinotropic polypeptide (GIP) analogues, represent a breakthrough in the treatment of obesity: both for physicians, who finally have the tools to treat this chronic disease and its complications, and for patients, who receive effective support in changing their eating habits and improving several health parameters. However, the success of treatment with incretin receptor agonists depends on good tolerability and protection against potential complications. The main reason for discontinuation of treatment with incretin receptor agonists are gastrointestinal side effects such as nausea, vomiting, dyspepsia and changes in bowel habits. However, treatment-related complications include acute pancreatitis, gall bladder stones and sarcopenia, which negatively affects patients' quality of life and increases the risk of recurrent obesity. Nevertheless, these adverse effects and complications can be effectively managed improving tolerability and safety of incretin receptor agonists.
Keywords: incretin receptor agonists, glucagon-like peptide-1, GLP-1, glucose-dependent insulinotropic polypeptide, GIP, liraglutide, semaglutide, tirzepatide, nausea, acute pancreatitis, gallstones, sarcopenia
Słowa kluczowe: agoniści receptorów dla inkretyn, ARI, glukagonopodobny peptyd 1, GLP-1, glukozozależny polipeptyd insulinotropowy, GIP, liraglutyd, semaglutyd, tirzepatyd, nudności, ostre zapalenie trzustki, kamica pęcherzyka żółciowego, sarkopenia

Wstęp, czyli jak leki inkretynowe zmieniły perspektywy leczenia choroby otyłościowej

Otyłość jest przewlekłą chorobą, w przebiegu której może dojść do rozwoju ponad 200 powikłań, dotyczących praktycznie wszystkich narządów i układów w ciele człowieka. Zachodzące w przebiegu otyłości zmiany w budowie i funkcji tkanki tłuszczowej, wątroby i mięśni, a także zaburzona regulacja ośrodkowej kontroli głodu i sytości sprawia, że metody leczenia oparte wyłącznie na wytworzeniu ujemnego bilansu energetycznego (za pomocą diety i aktywności fizycznej) nie pozwalają na uzyskanie trwałych efektów. Szereg pacjentów chorujących na otyłość to prawdziwi „weterani” wszelkiego rodzaju diet i forsujących treningów. Z kolei inni pacjenci, z uwagi na związane z otyłością powikłania, takie jak chociażby niewydolność serca, nie są w stanie podjąć dostatecznie intensywnej aktywności fizycznej, aby uzyskać deficyt kaloryczny. Dlatego, choć modyfikacja stylu życia stanowi fundament leczenia, współcześnie nie sposób wyobrazić sobie terapię choroby otyłościowej bez farmakoterapii (1).

Zdjęcie: Photogenica.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz