Czytelnia on-line

Medycyna rodzinna Terapia 2018, 7 ( 366 ) :  48  -  53

Astma u osób w podeszłym wieku

Asthma in the elderly

Summary: Asthma in the elderly is associated with a more severe course, frequent exacerbations, more than double the number of hospitalizations and higher risk of death. In the elderly the difficulties are associated with the correct performance of diagnostic tests, assessing asthma severity, differential diagnosis, and planning the treatment in the context of the interactions and side effects of drugs. The most common symptoms, such as wheezing and shortness of breath, may not be visible. The lack of randomized studies on the effectiveness of asthma therapy in the elderly means that therapeutic decisions are based on the data and recommendations for younger age groups. The common principles of asthma therapy in the elderly do not differ from those provided for the rest of the population. They underline the need for regular checking of the technique of drug intake. In the case of seniors we should expect a weaker response to the therapy due to observed reduced sensitivity of the β2-mimetic receptors, which reduces the potency of agonists. Among bronchodilators, short-acting β2-agonists are the basic medicines, cholinolytics are a useful alternative. Inhaled corticosteroids control the course of asthma in the elderly and allow the side effects of oral steroids to be avoided. Standard therapy of asthma in seniors is to combine long-acting β2-mimetics and inhaled glucocorticoids in one inhaler.
Keywords: asthma, diagnosis, therapy, elderly
Słowa kluczowe: astma, diagnostyka, terapia, wiek podeszły

Starzenie się społeczeństw powoduje wzrost zainteresowania chorobami u osób w wieku podeszłym. Częstość występowania astmy oskrzelowej u pacjentów 65+ ocenia się na 6,5–17% (1–5), jedno z polskich opracowań wskazuje na 4,9% – przeważa atopowy charakter schorzenia z dominacją alergii na roztocza kurzu domowego (6). Przebieg choroby i rokowanie w wieku podeszłym zależą m.in. od czasu trwania astmy, funkcji płuc, nadreaktywności oskrzeli, stopnia odwracalności obturacji, współistnienia atopii, percepcji objawów przez chorego, stosowanego leczenia i chorób współistniejących. Astma w wieku podeszłym wiąże się z trudniejszym przebiegiem w porównaniu z osobami młodszymi (remisje u mniej niż 20% chorych), częstszymi i cięższymi zaostrzeniami (39% vs 13%), dłużej trwającymi okresami zaostrzeń przed hospitalizacją, ponaddwukrotnie większą liczbą hospitalizacji, a także potrzebą stosowania większej liczby leków w celu uzyskania kontroli objawów oraz wyższym ryzykiem zgonu w przebiegu choroby (7–9). Ponieważ u chorych 65+ nierozpoznana astma powoduje 6-krotnie wyższą umieralność niż w pozostałej populacji równolatków (10), należy starać się, by również w wieku senioralnym prawidłowo diagnozować, leczyć i następnie monitorować przebieg terapii. Ze względu na wprowadzanie do leczenia coraz skuteczniejszych substancji czynnych liczba zaostrzeń astmy wśród pacjentów lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) wydaje się być mniejsza niż 2–3 dekady temu; zaobserwowano też, iż dobra kontrola jednej z chorób przewlekłych łagodzi przebieg pozostałych.

Zdjęcie: Photogenica

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz