Cukrzyca jest jedną z najczęstszych chorób metabolicznych. Przewlekła hiperglikemia doprowadza początkowo do zaburzeń czynnościowych, a następnie uszkodzenia i niewydolności wielu układów i narządów, przede wszystkim naczyń krwionośnych i nerwów. Z tego powodu ONZ uznała cukrzycę za jedną z 10 najważniejszych przewlekłych chorób na świecie. Według danych International Diabetes Federation (IDF), w 2017 r. liczba dorosłych (w wieku 20–79 lat) chorych na cukrzycę na świecie wynosiła 425 mln. Szacuje się, że w 2045 r. wzrośnie ona do 629 mln. W Polsce liczbę dorosłych chorych na cukrzycę w 2017 r. oceniono na 2 mln 236 tys., a osób z nierozpoznaną cukrzycą – na ponad milion (1). Uzasadnia to konieczność odpowiednio wczesnego i prawidłowego rozpoznania według obowiązującej klasyfikacji cukrzycy. Najczęstszymi postaciami cukrzycy są cukrzyca typu 2 oraz cukrzyca typu 1. Ponad 90% wszystkich chorych na cukrzycę stanowią chorzy na cukrzycę typu 2, 5–10% chorzy na cukrzycę typu 1, a u niewielkiego odsetka pacjentów rozpoznaje się inne typy cukrzycy (2).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.