Wybuch pandemii COVID-19 wpłynął na wszystkich ludzi szybko i nieoczekiwanie. Mając niewiele czasu na przygotowania, dostosowywali oni swoje życie w wielu dziedzinach, takich jak praca, opieka nad dziećmi, zdrowie i środki zapobiegawcze. Społecznościom na całym świecie zalecono jak najdłuższe przebywanie w swoich domach, unikanie zgromadzeń, częste mycie rąk i zachowywanie dystansu społecznego. Biorąc pod uwagę, że dotkliwość tych środków zapobiegawczych w znacznym stopniu zaburzyła codzienne życie, przewidywalne było zmniejszenie się wraz z upływającym czasem częstotliwości dobrowolnego przestrzegania wytycznych (1). Przeplatające się okresy zwiększania obostrzeń podczas kolejnych fal wzrostu zachorowań, a następnie ich łagodzenia oraz przedłużająca się obecność koronawirusa SARS-CoV-2, która wpływa na wszystkie aspekty naszego życia, przyczyniły się do wystąpienia specyficznego stanu określanego przez badaczy jako zmęczenie pandemiczne (pandemic fatigue). Pojęcie to, związane z przestrzeganiem nałożonych ograniczeń, stało się powracającym tematem przez cały czas kryzysu. Przykładowo w październiku 2020 r. użytkownicy Internetu około 200 mln razy wyszukiwali za pomocą wyszukiwarki Google frazy związane ze „zmęczeniem pandemią” (2).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.