Czytelnia on-line

Nefrologia i transplantologia w epoce COVID Terapia 2020, 5 ( 388 ) :  37  -  42

Rozpoznawanie i leczenie niedoboru żelaza w przewlekłej chorobie nerek w praktyce klinicznej

The practical approach to the diagnosis and treatment of iron deficiency in chronic kidney disease

Summary: Iron deficiency is a common cause of anemia in patients with chronic kidney disease (CKD), and iron supplements, together with erythropoiesis-stimulating agents (ESAs), remain the cornerstones of the therapy. CKD patients may have either absolute or functional iron deficiency. Absolute iron deficiency is defined by severely reduced or absent iron stores. It is diagnosed when the transferrin saturation (TSAT) is below or equal to 20%, and the serum ferritin concentration is below or equal to 100 ng/ml among predialysis and peritoneal dialysis patients or below or equal to 200 ng/ml among hemodialysis patients. In contrast, in functional iron deficiency, the iron stores are adequate; however, they cannot be utilized for erythropoiesis due to the iron blockade in the reticuloendothelial system, which is characterized by TSAT below 20%, and elevated ferritin levels. This article shortly reviews the pathophysiology of iron deficiency in CKD, the indications for iron therapy, currently available oral and intravenous iron-repletion agents, and the choice of iron therapy in non-dialysis and dialysis patients.
Keywords: anemia, iron deficiency, chronic kidney disease, liposomal iron
Słowa kluczowe: niedokrwistość, niedobór żelaza, przewlekła choroba nerek, żelazo liposomalne

Zaburzenia gospodarki żelazowej stanowią jedną z głównych przyczyn niedokrwistości w przewlekłej chorobie nerek (PChN). Częstość występowania niedoboru żelaza wzrasta wraz z jej rozwojem i w populacji dializowanych występuje u większości chorych (1,2). W dużym międzynarodowym badaniu epidemiologicznym, przeprowadzonym u 1997 osób rozpoczynających leczenie nerkozastępcze (renal replacement therapy, RRT) w 779 ośrodkach w 21 krajach, jedynie 39,8% badanych miało uznawane za adekwatne zasoby żelaza, podczas gdy u 21,6% stwierdzono jego niedobór czynnościowy, a u 38,6% – bezwzględny (3).

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.

Inne prace autorów:

Dodaj komentarz