Opublikowane w 2018 roku wytyczne European Society of Hypertension oraz European Society of Cardiology (ESC/ESH) oraz rok później wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) umieściły β-adrenolityki jako lek czwartego wyboru, stosowany w 3. kroku podstawowej strategii terapii nadciśnienia tętniczego (1,2). Zaznaczono, że grupa ta powinna być stosowana w przypadku wskazań do jej zastosowania. Należą do nich oczywiście choroby serca, w których wytyczne PTNT zwracają uwagę na korzyści z zastosowania wysoce β1-kardioselektywnych β-adrenolityków, takich jak bisoprolol. Pomimo 5 lat od publikacji zaleceń, β-adrenolityki pozostają najczęściej stosowaną grupą leków hipotensyjnych w Polsce. Wynika to nie tylko z częstego współistnienia chorób serca u chorych na nadciśnienie tętnicze, ale również szeregu innych sytuacji klinicznych, w których korzystne jest zastosowanie β-adrenolityków – dotyczy to sytuacji klinicznych, w których stosowanie β-adrenolityków do tej pory nie było zalecane, a nawet było przeciwwskazane, a także nowo wyodrębnionych sytuacji klinicznych.
Należy zwrócić również uwagę, że w toku terapii β-adrenolitykiem, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca, istotne znaczenie ma ustalenie i uzyskanie docelowego zakresu częstotliwości rytmu serca (heart rate, HR). Niejednokrotnie konieczne jest tzw. miareczkowanie, czyli powolne zwiększanie dawki β-adrenolityku, aż do uzyskania pożądanego HR.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.