Lekarze klinicyści w terapii pacjentów chorujących na umiarkowaną i ciężką astmę napotykają na wiele trudności, począwszy od braku zadowalającej skuteczności, przez większe ryzyko działań niepożądanych związanych z wysokim dawkami leków stosowanych w tej postaci i koniecznością włączania systemowych glikokortykosteroidów we wstawkach lub na stałe, po problemy z systematycznością zażywania leków i błędy pacjentów w technice inhalacji, gdy korzystają z różnych typów inhalatorów. To wszystko prowadzi do nieoptymalnej kontroli choroby, a przez to braku kontroli objawów, złej jakości życia, ryzyka ciężkich zaostrzeń i pogarszania się parametrów wentylacji płuc. Poszukiwanie nowoczesnych rozwiązań doprowadziło do pojawienia się terapii biologicznych, które choć niezwykle skuteczne i bezpieczne, to jednak są drogie i wymagają fenotypowania, a nie wszyscy pacjenci spełniają ich kryteria. Rodzi się pytanie, co innego możemy zaproponować naszym chorym.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.