Mepolizumab jest pierwszym przeciwciałem monoklonalnym, którego celem jest szlak interleukiny 5 (IL-5). Pierwotnie, w 2015 roku, został zarejestrowany w leczeniu ciężkiej eozynofilowej astmy i obecnie zalecany jest u dzieci i dorosłych w wieku 6 lat i starszych. W kolejnych latach wykazano jego skuteczność w innych chorobach zapalnych, w których kluczową rolę odgrywa eozynofil, i tak w roku 2021 uzyskał rejestrację w idiopatycznym zespole hipereozynofilowym (powyżej 18. r.ż), eozynofilowej ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń (powyżej 6. r.ż.) i przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych z polipami nosa (powyżej 18. r.ż.). Wydaje się, że to jednak nie koniec możliwości terapeutycznych tego leku i spodziewane są rejestracje kolejnych wskazań w oparciu o toczące się obecnie badania kliniczne w innych zespołach eozynofilowych. W poniższym artykule przedstawimy rozwój tego leku, do którego przyczyniło się zrozumienie roli eozynofila w poszczególnych jednostkach chorobowych.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.