Ideą wyodrębnienia zespołu metabolicznego (ZM) w przeszłości było zwrócenie uwagi na częste współistnienie szeregu czynników wchodzących w jego skład, wpływających na pogorszenie ryzyka sercowo-naczyniowego. Na przestrzeni lat definicje i kryteria rozpoznania ZM były wielokrotnie modyfikowane. Jednakże w większości definicji ZM centralnym elementem była otyłość. Na przestrzeni lat publikowane były badania potwierdzające ścisłą zależność pomiędzy występowaniem zespołu metabolicznego a chorobami układu sercowo-naczyniowego (1). Dowiedziono, że u pacjentów z zespołem metabolicznym dwukrotnie częściej występują choroby układu sercowo-naczyniowego oraz aż 5-krotnie częściej dochodzi do rozwoju cukrzycy (2). Ponadto, częstość występowania ZM w ostatnich dekadach znacząco wzrosła. Szacuje się, że występuje on u co piątej osoby żyjącej w Stanach Zjednoczonych i co czwartego mieszkańca Europy (3,4). Biorąc pod uwagę powyższe dane, kluczowym postępowaniem w codziennej praktyce klinicznej staje się przywrócenie rozpoznawania ZM. Jego rozpoznanie powinno wiązać się z modyfikacją stylu życia oraz wdrożeniem terapii farmakologicznej w celu poprawy ryzyka sercowo-naczyniowego pacjentów.

Zaloguj się i przeczytaj bezpłatnie całą treść artykułu.

Nie masz jeszcze konta dostępowego?
Zarejestruj się bezpłatnie, a otrzymasz:
* dostęp do wszystkich doniesień oraz pełnych tekstów artykułów naukowych w naszej Czytelni,
* prawo do bezpłatnego otrzymywania newslettera "Aktualności TERAPIA" z przeglądem interesujących i przydatnych wiadomości ze świata medycyny oraz systemu ochrony zdrowia w Polsce i na świecie,
* możliwość komentowania bieżących wydarzeń oraz udziału w ciekawych quizach i konkursach.
Zapraszamy serdecznie, dołącz do naszej społeczności.